Van Sponsorship tot Companionship

Vandaag was de laatste cursusdag van de Systemic NLP Master Practitioner opleiding. Voor sommigen betekent dit het sluitstuk van een ontdekkingstocht, die ze twee jaar geleden zijn gestart. Ik was daarbij hun trainer, hun getuige en hun medereiziger.

Eén van de basisconcepten in Systemic NLP is “Sponsorship”.
Iemand sponsoren betekent dat je in iemand gelooft. Dat je hem of haar herkent en erkent. Dat je dat ook expliciet duidelijk maakt door het uitsturen van sponsorboodschappen, zoals:

• “ik zie jou.”
• “Ik zie wat je doet. Wat je doet is goed en waardevol.”
• “Ik waardeer je bijdrage. Jouw bijdrage is belangrijk.”
• enz.

Wat ik vandaag mocht ervaren reikt nog een stuk verder. De voorbije twee dagen bracht elke deelnemer een presentatie over hun leertraject. Dat leertraject was voor elk van hen een ware heldentocht. Een “Hero’s Journey” die volbracht werd en het is fantastisch om te zien, hoe deze opleiding heeft bijgedragen tot persoonlijke ontwikkeling, groei en verandering. Met implicaties voor zowel persoonlijk als professioneel leven.
Ook voor mij was dit een reis. Eén die ik had aangevangen vele jaren terug, toen ikzelf voor het eerst met NLP in aanraking ben gekomen. Toen was voor mij al snel duidelijk dat ik ooit NLP trainer ging worden. Maar trainer ben je, als je ook effectief training geeft. Niet enkel omdat het vermeld staat op één of ander certificaat.
Als Systemic NLP Trainer nam ik deze mensen mee in hun ontwikkeling naar Practitioners en Master Practitioners. Tegelijkertijd ben je dan trainer en sponsor, maar ook gezel en medereiziger. Een “compagnon” die toevallig misschien, wist in welke richting het schip zou varen.

Het schip voer uit, en nam mensen mee aan boord op hun heldentocht. Bij momenten kregen ze opdracht om in hun eigen scheepjes hun eigen terrein te verkennen. Om dan terug te komen om samen hun ervaringen te delen.
Maand na maand. Blok na blok zagen we hoe verkenners gidsen werden, en omgekeerd. We overstegen drempels en bevochten demonen. We zochten sponsors en vonden resources voor het leven.
Tenslotte kwamen we terug thuis. Samen, “a part of” het gezelschap, en tegelijkertijd ook individueel, “apart from” elkaar. Deze verscheidenheid stimuleert en voedt het veld. Het was zeer mooi om dat te kunnen zien gebeuren.

Als medereiziger realiseerde ik mij dat er naast “Sponsorship”, ook zoiets bestaat als “Companionship”. En daarbij ontdekte ik, op mijn eigen “Hero’s Journey” een nieuwe waarde. Een waarde, die ik waarlijk deel met mijn “companions” Systemic NLP Master Practitioners. Een waarde die ons verbindt en richting geeft. Companionship is voor mij een existentiële waarde geworden. Ik voel me erdoor geroepen en vervuld.

​Daar ben ik vandaag – met heel mijn hoofd, hart en buik – getuige van.